افزایش گذردهی در شبکه های ofdma با ساختار بازاستفاده جزئیِ فرکانس به کمک چندگانگی در فرستنده

در این پایان نامه روش جدیدی جهت بهبود گذردهی در شبکه های سلولی بیسیم ارائه می شود. این روش بر پایه استفاده از کدهای فضا زمان برای کاربران لبه سلول است. بدون شک یکی از ارزشمندترین منابع در شبکه های سلولی بیسیم پهنای باند است. از روش های استفاده بهینه از پهنای باند، استفاده ی مجدد از فرکانس است. بدین مفهوم که قسمتی از پهنای باند که در یک سلول استفاده شده، مجددا در سلول دیگر مورد استفاده قرار گیرد. هدف از این روش استفاده ی بیشینه از پهنای باند در یک سلول، جهت افزایش گذردهی کاربران کل شبکه است. روند تکامل تخصیص پاره ای فرکانس در شبکه های سلولی به این نحو بوده است که افزایش گذردهی کل سلول معمولا منجر به کاهش گذردهی کاربران لبه می شود. دلیل این امر وجود پدیده ی تداخل بین سلولی است. در این پایان نامه با بررسی راه حل های ارائه شده در زمینه ی استفاده ی پاره ای مجدد از فرکانس در شبکه های سلولی بر پایه ی ofdma و تحلیل آنها شیوه ای جدید برای بهبود گذردهی به ویژه در لبه های سلول ارائه شده است. برخلاف روشهای موجود که گذردهی در لبه ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است، در روش پیشنهادی با استفاده از چندگانگی در لبه ی سلول ها، بدون کاهش گذردهی کاربران داخل سلول، گذردهی کاربران لبه افزایش می یابد. در این روش نشان داده شده است که با استفاده از کدهای الموتی برای کاربران لبه ی سلول های مجاور، هم می توان از بهره ی ناشی از چندگانگی سود برد و هم تداخل بین سلولی را کاهش داد. از آنجایی که در این روش از برای بهبود وضعیت کاربران لبه از منابع کاربران داخل سلول استفاده نشده است، بهبود وضعیت کاربران لبه تاثیر مخربی بر کاربران مرکزی ندارد. بنابراین با استفاده از این روش علاوه بر بهبود گذردهی کاربران لبه، گذردهی کل شبکه نیز بهبود می یابد.